พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ [2. สังฆาทิเสสกัณฑ์] 2. กายสังสัคคสิกขาบท บทภาชนีย์
หญิงและบัณเฑาะก์
[275] (1) เป็นหญิงและบัณเฑาะก์ (2) ภิกษุสำคัญว่าเป็นหญิงทั้ง 2 คน
และมีความกำหนัด (3) ภิกษุใช้กายจับต้อง ลูบคลำ ฯลฯ จับ ต้องกายของคนทั้ง 2
ต้องอาบัติทุกกฏกับอาบัติสังฆาทิเสส
(1) เป็นหญิงและบัณเฑาะก์ (2) ภิกษุไม่แน่ใจว่าเป็นหญิงและบัณเฑาะก์
ทั้ง 2 คนและมีความกำหนัด (3) ภิกษุใช้กายจับต้อง ลูบคลำ ฯลฯ จับ ต้องกายของ
คนทั้ง 2 ต้องอาบัติทุกกฏกับอาบัติถุลลัจจัย
(1) เป็นหญิงและบัณเฑาะก์ (2) ภิกษุสำคัญว่าเป็นบัณเฑาะก์ทั้ง 2 คนและ
มีความกำหนัด(3) ภิกษุใช้กายจับต้อง ลูบคลำ ฯลฯ จับ ต้องกายของคนทั้ง 2
ต้องอาบัติถุลลัจจัย 2 ตัว
(1) เป็นหญิงและบัณเฑาะก์ (2) ภิกษุสำคัญว่าเป็นชายทั้ง 2 คนและมี
ความกำหนัด (3) ภิกษุใช้กายจับต้อง ลูบคลำ ฯลฯ จับ ต้องกายของคนทั้ง 2
ต้องอาบัติทุกกฏกับอาบัติถุลลัจจัย
(1) เป็นหญิงและบัณเฑาะก์ (2) ภิกษุสำคัญว่าเป็นสัตว์ดิรัจฉานทั้ง 2 คน
และมีความกำหนัด (3) ภิกษุใช้กายจับต้อง ลูบคลำ ฯลฯ จับ ต้องกายของคนทั้ง 2
ต้องอาบัติทุกกฏกับอาบัติถุลลัจจัย
หญิงและชาย
(1) เป็นหญิงและชาย (2) ภิกษุสำคัญว่าเป็นหญิงทั้ง 2 คน และมีความ
กำหนัด (3) ภิกษุใช้กายจับต้อง ลูบคลำ ฯลฯ จับ ต้องกายของคนทั้ง 2 คน ต้อง
อาบัติทุกกฏกับอาบัติสังฆาทิเสส
(1) เป็นหญิงและชาย (2) ภิกษุไม่แน่ใจว่าเป็นหญิงและชายทั้ง 2 คนและ
มีความกำหนัด (3) ภิกษุใช้กายจับต้อง ลูบคลำ ฯลฯ จับ ต้องกายของคนทั้ง 2
ต้องอาบัติทุกกฏกับอาบัติถุลลัจจัย
